Bij het overlijden van Edward Tol
“Old soldiers never die”. Jarenlang zijn wij er van overtuigd geweest dat deze uitdrukking geheel op de oud-commando Edward van toepassing was, ondanks de vele medische problemen die hem achtervolgden. Maar ook voor hem zijn die uiteindelijk te veel geworden.
Maar het tweede deel van de uitdrukking: “they simply fade away” zal zeker niet gelden: we zullen Edward gedenken als een van de grote HLG-ers die jarenlang zowel sportief als organisatorisch met grote inzet heeft bijgedragen aan het succes van de HLG als hardloop- en als vriendenclub.
Op een later moment zullen we wat uitgebreider stilstaan bij de vele verdiensten van Edward. Voor nu past dankbaarheid en wensen wij familie en vrienden sterkte bij het verlies.
En naar ik hoop zullen vele HLG-ers Edward op 2 augustus de laatste eer bewijzen.
Willem Spee
Namens U-Track / HLG zal op 2 augustus het woord gevoerd worden, zoals door de familie gevraagd.
Bij het afscheid van Edward was een grote opkomst. Van U-Track zo’n 30 leden. Piet van Zijl heeft namens U-Track het woord gedaan:
Edward was zo’n vijfendertig jaar een markant lid van onze vereniging. Toen ik een week geleden op mijn vakantieadres vernam van Edwards dood, was ik verrast. Edward overleden? Blijkbaar hechtte ik toch geloof aan de uitspraak dat “old soldiers never die” en zeker Edward niet. Edward die altijd een of twee weken na iedere operatie of ziekenhuisopname weer vrolijk in het bos verscheen en die ik kort voor mijn vakantie nog in het bos heb gesproken. We waren blij hem weer te zien.
Van Edward is de uitspraak “vrijwilligers worden geboren, ze worden niet gemaakt”. Edward zelf was bij uitstek zo’n geboren vrijwilliger. Hij heeft ongelooflijk veel voor ons gedaan. Misschien ook omdat door ziekte zijn loopcarriere al vrij snel tot een eind kwam.
Ik heb bij de voorbereiding van dit verhaal zo’n vijftien verschillende functies geteld, die hij heeft vervuld. Variërend van het organiseren van het Bosontbijt tot het voorzitterschap van onze vereniging. Ik ga ze niet allemaal noemen. Ook binnen de gemeente was hij actief op atletiekgebied.
Hij deed het met veel plezier. Dat kan ook niet anders. Zeker wanneer het gepaard ging met lekker eten want daar hield hij van. Hij organiseerde graag en veel. Hese stem, grijns op zijn gezicht als het allemaal goed ging en even duidelijk wanneer hij vond dat het niet goed ging.
Hij probeerde zich daarbij niet al te hoge eisen te stellen. Hij nam alleen maar waar omdat er even niemand anders was. De eeuwige ad interimmer van onze vereniging. Maar hij was ondertussen voor ons van cruciaal belang. Cees Jansen, jarenlang lid, verwoordde het deze week als volgt: “Ik weet heel goed welke rol Edward voor de Utrechtse atletiek heeft betekend. Hij heeft lange tijd onze atletiekvereniging overeind gehouden. Was voorzitter, secretaris en penningmeester in één persoon. Hij zag het belang van de fusie met Vitesse waardoor we nu ons mooie club U-Track hebben. Een groot atletiekminded persoon.”
Edward was erelid en ontving ook de erepenning van de Atletiekunie. Ik herinner mij ook het eerbetoon toen Edward het rustiger aan ging doen en zijn laatste functies overdroeg. Uit de leden is toen een koor samengesteld dat hem heeft toegezongen met de liedtekst “heer Tol, heer Tol, niets is je ooit te dol. Je daden benne groots, je daden benne groots, je hebt gewonnen de etc. etc.”. Misschien niet de meest indrukwekkende tekst maar daarvan was geen woord teveel gezegd. Edward stond daarbij in een hoek met een grote grijns, ongetwijfeld hopend dat we zo snel mogelijk zouden stoppen met deze onzin en zouden overgaan tot de orde van de dag.
Edward, we zijn je als club heel veel dank verschuldigd voor wie je was en wat je voor ons hebt gedaan. Bedankt!
