Lage Vuursche – Afgelopen zondag zaten maar liefst 56 U-Track kinderen in de bomen. Niet omwille van een loslopende wolf in Nederland, maar in kader van een clubuitje. Het doel van deze activiteit was samen grenzen verleggen en samen beter leren kennen.
‘Klik’, de eerste U-Tracker die op een zogeheten oefen-parcours mag tokkelen. Met een dubbele katrolsysteem glijdt het gemakkelijk over de stalen kabels. Met trillende benen op de houten plateau hangt onze 10 jarige Olaf vier meter van de grond. Hij houdt de touw, waarmee hij hangt, stevig vast. Eenmaal met dichtgeknepen ogen zet hij een stap van deze plateau. Een zoemend geluid en het gevoel dat hij hangend naar de overkant glijdt zorgt ervoor dat hij toch gaat kijken. Eenmaal aan de overkant ploft Olaf met beide benen tegen de kussen. Hij zegt opgelucht: ‘ik wil nog één keer’.
De kinderen staan letterlijk te springen van nieuwsgierigheid en (klein beetje) spanning. Tientallen ouders van beneden kijken met volle bewondering naar hun klimmende kind(eren). Het klimbos bestaat uit vijf kleuren parcours, oranje en geel = voor iedereen, blauw = gemiddeld, rood = zwaar, bruin = tokkelen op 20 meter en het zwaarste parcours zwart = klimmen op 22,5 meter. Naast de torenhoge bomen was er ook een vrije val, soort bungeejumpen met een veiligheidsgordel.
Met geschreeuw en strakgetrokken gezicht zoefde de Febe en Guusje naar beneden. Ook Elisa van de D junioren overwon haar angsten. Ze zegt: ‘ik doe het nooit meer, maar het is wel leuk’. Ook de trainers genieten van het uitzicht over de boomtoppen van Lage Vuursche. Intussen stond een groep ouders bij een picknicktafel de lunch voor de kinderen te smeren. Ook hier wordt er gezellig gekletst en kennis gemaakt. Yvonne Eijsink (van de jeugdcommissie) verzorgde met enkele ouders de lunch.
Het engste moest nog komen… Timo van 9 jaar deed de zwarte parcours, omdat Pia en David dat ook deden. Hij moest soort van traplopen over een hangende brug van 20 meter boven de grond. Vervolgens moest die over een getwiste ladder lopen. Dat is een ladder die halverwege gedraaid is. En als de gewicht van de ladder aan de ene kant te zwaar wordt, dan draait die helemaal om. Met een strak gezicht overwint hij zijn angsten voor alle parcours. Ergens beneden was bij de oranje parcours iets grappigs gebeurt. Marit wou tokkelen, echter was ze vergeten om de katrolsysteem op het touw te klikken, waardoor ze hangend aan de touwen hing. Gelukkig kon ze de overkant bereiken door een zetje van andere kinderen.
Er was ook een file ontstaan bij de oranje parcours. Lucy en Megan wilde niet op de schommel, maar inhalen kon niet, omdat je elkaar niet kon passeren. Uiteindelijk hebben alle kinderen tot half 4 in de middag geklommen. Na vele bedankjes van ouders en kinderen gingen ze met blije gezichten naar huis.
Alex Chan