Voordat ik het wist had ik me laten overhalen door Carolina’s enthousiasme; Ja, ik ging mee op clubweekend naar Bakkum! Nadat ik me had aangemeld, sloeg echter de twijfel toe: ik zou het in de weken ervoor erg druk hebben en zou ik niet eens moeten stoppen met meegaan met die atletiekkampen? (“Goh, ga jij nog wat leuks doen dit weekend?” “Ja, ik ga op kamp!” “Joh, retro!” ” Eh, ja, en leuk!”). Maar goed, ik had me aangemeld en ik wist dat er leuke mensen mee zouden gaan. Bovendien bleek de week ervoor dat het weekend prachtig zou worden; mijn twijfel verdween als sneeuw voor de zon.
Om 9 uur verzamelden we op een druk Maarschalkerweerd waar we werden aangezien voor jeugdwedstrijdjuryleden. We hadden een mooi excuus: het kamp! Rond elven arriveerden we bij de jeugdherberg in Bakkum waar Joost al bij aankomst vrienden maakte door op geheel eigen wijze het gastenboek van een van fantasie getuigende kritische noot te voorzien. We vertrokken vervolgens naar de bossen waar we lekker trainden, met uitzondering van Nico, die nog op de fiets onderweg was naar Bakkum, en een zwangere Barbara, die zich met een boekje in de zon posteerde. Niet veel later deden wij dat ook en genoten we van een zelfgebakken Poolse kruidkoek.
Daarna was het tijd voor de zee. Carolina had al gemeld dat we zwemkleding moesten meenemen en dus hees ik mij in de bikini. Voor de grap, dacht ik zelf nog: het was bepaald geen zwemweer. Carolina bleek echter wel van zins de zee in te duiken en tja: ik wilde niet achterblijven. Dat was een goede zet, een septemberduik kan ik iedereen aanbevelen! Intussen werd er druk gevliegerd en overgegooid en gezond. Een warm kopje chocomel ging er even later dan ook goed in!
’s Avonds gingen we uit eten in ‘Het mirakel van Bakkum’. Het eten was inderdaad mirakels lekker en daarnaast was Peter er om traditiegetrouw wonderen te verrichten. Onze eigen goochelkoning veranderde guldens in euro’s en liet vervolgens servetten zweven. De bediening wist niet wat haar overkwam en ook wij keken onze ogen uit. Daarna naar het hostel terug en spelletjes doen. We maakten het niet al te laat op onze (gemengde! een unicum in de atletiekkampgeschiedenis!) slaapzaal. De volgende morgen hadden we namelijk ook nog een mooi programma: op de fiets door duinen en bossen naar Bergen.
In Bergen werden de man en vrouw van het weekend bekend gemaakt: Joost en Linda! Toen zat het atletiekkamp er al weer op…. Het was een fantastisch weekendje en het was voorbijgevlogen! Benieuwd naar wat Joost en Linda voor volgend jaar bedenken. Ik ben er in elk geval bij!
Geschreven door Rianne Vlooswijk