20-kamp

Wereldkampioen 20-kamp, wie bedenkt er nou zoiets? De 20-kamp zelf is jaren geleden bedacht in Finland. Het is een gewone 10-kamp, en dan nog 10 extra atletieknummers erbij. Het gaat dan om officiële atletieknummers op de baan waarbij alleen de 200m horden een vreemde eend in de bijt is.

Jaarlijks worden er in verschillende landen over de wereld 20kampen georganiseerd, en acht jaar geleden voor het eerst ook Nederland. Ik had al vaker 10-kampen gedaan en was net van plan om het wat rustiger aan te gaan doen, maar zo’n 20-kamp wou ik nog wel eens proberen. Een beetje gek moet je er wel voor zijn maar als je na 2 dagen die 20 nummers hebt volbracht geeft dat toch ook veel voldoening. AV’40 in Delft bleef doorgaan met het jaarlijks organiseren van de 20-kamp, zelf vond ik het eerst wel even genoeg. Tot mijn verrassing had ik die eerste keer wel meteen een Nederlands record in de categorie Mannen 35 gevestigd. Bij het ouder worden komen de leeftijdsklasses in beeld. Eigenlijk net zoiets als bij de jeugd met de verschillende pupillen en junioren categorieën. Bij de Masters, zoals dat tegenwoordig heet, gaat dat per 5 jaar, beginnend bij 35. Zo’n Nederlands record 20-kamp (niet officeel maar wel officieus) prikkelt toch wel dus met het passeren van de 40-jaar grens bood dat weer kansen op een nieuw record. Vier jaar geleden maar weer wat extra aan het trainen geslagen, vooral voor de langere loopnummers, en het lukte weer.

Al een aantal jaren worden ook voor de 20-kamp wereldkampioenschappen georganiseerd, dit jaar voor het eerst in Nederland. Twee jaar geleden was het in Australië, vorig jaar in Duitsland en volgend jaar zijn ze in de Verenigde Staten, in eigen land is dan wel zo makkelijk. In het voorjaar aangemeld en op basis van mijn puntenaantal van de vorige keer mocht ik meteen meedoen. Uit de aanmeldingen bleek dat het inderdaad een internationaal gebeuren zou worden. Bij zo’n niet officieel kampioenschap moet iedereen zijn eigen kosten betalen dus dat is vaak wel een belemmering om deel te nemen als je ver moet reizen. Maar naast deelnemers uit Duitsland, Belgie, Frankrijk en natuurlijk Finland, kwamen ze ook uit Australie, Japen en de Verenigde Staten.

In de 10- en 20-kamp krijg je punten naar je prestatie per onderdeel. Het totaal aantal punten bepaald dan de einduitslag. In mijn categorie Mannen 40-44 bleek dat het spannend zou worden. Zelf had ik mij met 9708 punten gekwalificeerd, maar er was ene Heiko uit Duitsland met 9718 punten en Esa uit Finland had 9717 punten staan, wel erg dicht bij elkaar. Daarnaast nog een Nederlander, Hans, die voor het eerst meedeed en vooral een lange afstandloper was dus daar verwachte ik weinig concurrentie van. Uit de onderlinge vergelijking bleek dat Esa de betere werper en springer is, Heiko beter op de langere loopnummers en ikzelf op de sprintnummers. Om dus te kunnen winnen zou ik mijn eigen PR moeten verbeteren. In het voorjaar een trainingsschema gemaakt dat dat mogelijk moest maken, en dan maar de momenten zoeken om die trainingen daadwerkelijk te kunnen doen. Het was een mooie zomer dus dat bood veel momenten om ’s avond als de kinderen op bed lagen nog wat langere intervaltrainingen te doen, en na de reguliere baantrainingen ging ik vaak ook wat langer door. En daarbij de balans tussen inspanning en rust in de gaten houden, en vooral heel blijven.

Dat lukte allemaal dus afgelopen weekend konden we er tegenaan. Vanwege de vele deelnemers in de verschillende leeftijdscategorieen (dat ging van jonger dan 20 tot aan 65+) was het zaterdagochtend al om 8 uur ’s morgens beginnen met de 100m. Daarna ver, 200m horden, kogel en dan lekker warmlopen op de 5000m. Een uurtje pauze en dan hop, verder met de 800m, hoog, 400m, kogelslingeren en de eerste dag om 19.00 uur afsluiten met de 3000m steeple chase. Gaandeweg deze dag bleek dat van mijn concurrenten Esa een trainingsachterstand had en vooral op de (langere) loopnummers veel punten liet liggen. Heiko deed het iets minder dan zijn vorige 20-kamp, zelf bleef ik gemiddeld aardig op schema dus dat bood perspectief, ik stond vanaf het begin bovenaan en na de 3000 steeple was mijn voorsprong wel geslonken maar ik stond nog eerste.

Meerkamper Lars Jansen van collegavereniging Phoenix deed mee bij de Mannen 35 en had geduchte concurrentie van ene David, een Australiër. In het begin stond hij bovenaan, maar David had de beste papieren en dat bleek in de loop van de dag. Lars zou uiteindelijk als tweede eindigen.

De tweede dag begon weer om 8 uur, nu met de 110m horden, een lekker brekenummer zo vroeg in de ochtend. Maar het ging goed en we konden verder met discus, 200m, polshoog en een 3000m. We waren wat uitgelopen op het tijdschema dus de pauze van een uur werd ingekort tot een half uur en daar ging het weer, nu met de 400m horden en speerwerpen. Met de 3000m had ik nogal wat punten laten liggen door een kleine inzinking waardoor Heiko weer aardig dichterbij begon te komen. Met nog twee langere loopnummers in het verschiet begon ik wel wat zenuwachtig te worden, het zou me toch niet gebeuren dat ik 19 nummers op kop sta en dan na het laatste onderdeel op de tweede plek eindig. Met dat in gedachten beet ik me vast op de 1500m en bleef vlak achter Heiko. Bij het vergelijken van onze vorige prestaties zat er een verschil van een halve minuut, nu wist ik dat te beperken tot 6 seconden. In punten een verschil van meer dan 100. En dat betekende weer een paar minuten extra speling op de afsluitende 10.000m. Bij het 19e nummer, de hinkstapsprong, kon ik het verschil nog iets groter maken tot in totaal ruim 300 punten, dat zijn meer dan 6 minuten verschil op de 10.000m. En in de onderlinge vergelijking vooraf was het verschil 3 minuten, dus als ik weer in de 45 minuten zou lopen moest het lukken. En na 200m op die 10.000m wist ik dat het ging lukken want Heiko liep vlak voor me en maar ietsje sneller. Nu was nog wel zaak om geconcentraard te blijven, uit te lopen en niet te verkrampen, de kuiten en bovenbenen begonnen aardig zeer te doen. Pas over de helft werd ik gelapt door Heiko, dat gaf een goed gevoel. Met een rondetijd van onder de 2 minuten zou dat betekenen dat als ik zo doorliep dat het verschil minder dan 4 minuten zou zijn, voldoende om de eerste plek te behouden. Dit kon ik nog net bedenken, hoofdrekenen lukte verder niet tijdens het lopen. Ik wist dat ik rond de 45 minuten moest lopen om mijn eigen pr en nederlandse record te kunnen verbeteren, maar ik had het gevoel dat het steeds zwaarde ging en steeds langzamer dus dat had ik al uit mijn hoofd gezet, het ging nu om de klassering dus blik op oneindig en doorstampen maar. Gelukkig zitten er rondetellers bij de finish want ik was al een paar keer gelapt door de koplopers en dan gaat het rondebord sneller naar beneden dan ik mijn rondjes loop en ik was het gevoel voor tijd aardig kwijt geraakt, maar uiteindelijk klonk het verlossende ”Jos nog 1 ronde”. Heiko had mij geen tweede keer gelapt dus dat zat goed, met nog even de laatste restjes energie eruit bleek dat ik zowaar in 45.32 binnenkwam, genoeg voor een nieuw Nederlands record en Wereldkampioen 20-kamp bij de M40. Best maf, maar zeer tevreden dat de planning gewerkt heeft en alles heel gebleven is. Nu rustig een paar weken herstellen en dan maar weer eens zien.

Voor wie van cijfertjes houdt: www.20kamp.nl

12 oktober 2013, vernieuwd op 9 december 2021