Dit seizoen liep ik voor het eerst het NK 10.000 m en 5000 m op de baan. Dit waren voor mij bijzondere ervaringen en ik had twee jaar geleden niet durven dromen dat ik me zou kwalificeren.
Het NK 10.000 m vond plaats tijdens de Gouden Spike bij Leiden Atletiek op 11 juni. Ik was er op voorbereid dat het een zware race zou worden, want 25 rondjes op de baan op spikes leken mij best pittig. Ik had deze afstand op de baan slechts één keer eerder gelopen tijdens een oefenwedstrijd in de Corona periode, maar dat is toch niet hetzelfde als een echte race. Bovendien hoopte ik een goede tijd neer te zetten en mijn huidige PR van 35:37 te verbeteren.
Mijn tactiek?
Niet te hard starten, mijn eigen tempo lopen, verstand op 0, en vooral GEEN RONDJES TELLEN! Ik had geanticipeerd op de momenten dat ik het zwaar zou krijgen en hoe ik daar op zou reageren. En wat er ook zou gebeuren, NIET UITSTAPPEN! Oftewel, ik was er klaar voor, toch? Om 19:18 uur stipt luidde het startschot en begon ik met 10 andere vrouwen (waaronder slechts 6 andere Nederlanders) aan de 10.000m! Al snel was ik de groep kwijt en kwam ik alleen te lopen, een scenario waar ik me op had voorbereid dus dat was geen verrassing. Na 5000 m liep ik helaas wel achter op schema en het lukte me niet om te versnellen. Ik voelde me op dat moment al vermoeid en lichtelijk in paniek bij het vooruitzicht op nog een flink aantal rondjes. Het enige wat ik op dat moment kon doen was doorlopen op het snelste tempo dat ik in me had en proberen rustig te blijven. Dat lukte aardig, maar ik heb desondanks vooral mentaal flink afgezien de laatste kilometers.
Direct na de finish was ik best teleurgesteld over mijn eindtijd van 35:51. Maar na een peptalk van mijn lieve trainingsmaatjes William, Wieke en Lana en trainer Jack zakte dat gevoel gelukkig een beetje weg. Een uur later tijdens het uitlopen in het bos was ik ook een beetje trots dat ik überhaupt mocht starten op een NK en dat ik het doorgezet ondanks dat het zwaar was. Vier uur later overwoog ik zelfs om volgend jaar weer mee te doen J
De grote finale van mijn baanseizoen was het NK 5000 m bij AV ‘34 Apeldoorn op 25 juni. Dit vond ik echt super spannend want er deden zulke snelle vrouwen mee! De officiële procedures van een NK waren ook leuk om mee te maken. Ik werd bijvoorbeeld persoonlijk begeleid naar het wedstrijdsecretariaat en alle atleten werden voorgesteld voor we de baan op liepen (ik voelde me net een Olympisch atleet haha).
Tijdens de wedstrijd heb ik echt plezier gehad in het lopen. De eerste twee rondjes gingen rustig (lees: mijn perfecte tempo) en we liepen we samen als groep (yes, I’m doing it!!!). Daarna werd ik gelost en probeerde ik aansluiting te vinden bij andere loopsters, waarbij ik zelfs een paar keer iemand in kon halen. Vlak voordat ik begon aan mijn laatste ronde werd ik zelf gelapt door Diane van Es die na de finish heel beheerst haar haren goed deed alsof er niets was gebeurd, grote klasse. Zelf finishte ik in 17:12, en ik was tevreden met de tijd en super blij met de ervaring. Mijn ultieme doel voor volgend jaar is om <17 minuten te lopen. Ik hoop dat het gaat lukken!
Na al dit baangeweld ga ik me de komende maanden weer richten op de lange afstand, want op 25 september loop ik de marathon van Berlijn samen met trainingsmaatje Irene Paassen:-)